چند مدتی نبود از راه اندازی سرویس پیکوفایل گذشته بود که یکی از کاربران خوب بلاگ اسکای به نام عطر برنج در پستی با عنوان کلک بازی... شیون سر داده بود که:
این همه عکس آپلود کردم با این پیکوفایل،همه ش مث اًسٍتون لاک ناخون پرید!!!اونوخ این زیر صفحه مدیریت زده: ازین به بعد عکساتونو با پیکوفایل آپلود کنین!! وقتی ظرفیت سازی نکردین چرا هی تبلیغ سایتتونو می کنین؟؟
سایتتون آپ کردنش،آسونه درست!منوش آسونه درس! ... ،صحیح!!اما نمی شه که هی ما بیایم ببینیم عکسامون ترکیده!!
البته در این مدت چند قلم از این شکایتها از طریق ایمیل نیز رسیده بود که چرا دیگه عکسهامون توی وبلاگمون نمایش داده نمیشه.
جهت اطلاع باید عرض کنم که عکسهای شما مث استون ناخون نپریده !!! بلکه شما با جابجایی عکسهاتون در یک پوشه جدید آدرس آنها را به هم زدید و آدرس قدیم دیگه قابل دسترس نیست. البته این به پیکوفایل ربطی نداره بلکه ساختار وب و اینترنت اینطوریه. اگه شما حتی هزینه کنید و هاست اختصاصی هم که بگیرید با جابجا کردن فایلها بین پوشه ها آدرس های قدیمی از بین رفته و مجبورید آدرسهای قدیمی را دوباره بازبینی کنید.
البته ما هم بیکار ننشستیم و رفتیم سراغ ظرفیت سازی !!! و برنامه را در نسخه جدید سایت پیکوفایل طوری تغییر دادیم که از این به بعد با تغییر نام فایل و یا جابجایی آن آدرسهای قدیمی از دستری خارج نشود. تغییرات جدید در نسخه جدید سایت پیکوفایل را در قسمت اخبار میتوانید ملاحظه نمایید.
به نظرم کاربری اگه به مشکلی بر میخوره قبل از اینکه تو وبلاگش شیون سر بده و جوسازی کنه بهتره ظرفیت سازی کنه و به بخش فنی سرویس دهندش ایمیل بزنه شاید تونستن راهنماییش کنن
یکی از دوستان خوب بلاگ اسکای به مناسبت یلدا کار جالبی کرده به نام روی خطِ بازی صوتی شب یلدا !. اینجا میتونید نتیجش را ببینید رونمایی از نغمه های داوودی شب یلدای ۸۹ !
شب یلداتون مبارک
دوران دبیرستان دوران ویژهای است. بچه ها آنقدر بزرگ شدهاند که خیلی
از لذتهای زندگی بزرگترها را تجربه کنند. اما آنقدر بزرگنشدهاند که
آلودگی های دنیای بزرگترها را به خودشان بگیرند. آنقدر بزرگشدهاند که که
سوالهای بنیادی راجع به زندگی و مرگ، عدالت و حقیقت و هزار چیز مهم دیگر
در ذهنشان شکل بگیرد، اما آنقدر بزرگ نشدهاند که مشکلات زندگی باعث شود
این سوالها را فراموش کنند. آنقدر بزرگ شده اند که با همدیگر عهد دوستی
ببندند. اما آنقدر بزرگ نشدهاند که روابطشان را بر اساس منافعشان برقرار
کنند. بیشتر دوستان صمیمی امروز من، دوستان دوران دبیرستان هستند. بچه های
مدرسه باهنر.
چند روز پیش توی صندوق پستی بلاگاسکایام یادداشتی از یک دوست قدیمی پیدا کردم:
داشتم به یکی صحبت میکردم در مورد یه چیزی! یاد یه حرف از یه همکلاسی تو دبیرستان باهنر افتادم که این بود: آدم باید به اندازه نمره 12 بنویسه و برگه رو بده و بره بیرون از جلسة امتحان. بعد یادم اومد اسم اون آدم مترضی توکلی بود. اتفاقی یه سرچی زدم و عکس و اسم شما رو دیدم. سن ات که میخوره به اینکه هم کلاسی من بوده باشی!
فقط میخواستم ببینم که خودتی؟ چون من همون موقع مطمئن بودم که یه چیزی میشی! که به نظر میرسه شدی!
یادمه یه وقتی هم با عمار بزرگر در مورد واسطة ارتباط با خدا بودنه معصومین با هم بحث کردیم!
اگه خودتی لطفاً فقط یه میل به این آدرس من بزن تا من امشب سر راحت بذاریم بر بالین و بدونم یه همکلاسیم علی الظاهر خوشبخت شده!از همکلاسی های اون موقع تو هم من اشرافی و شایسته و فریدی و خوشدوز و تورجی روشنفر و جباری و اینها بودند. یه معلم هم که باید یادت باشه جویبار بود! مدرسة نمونه مردمی باهنر تهران. توی خیابان جمهوری
معرفت هم معرفت دوستان قدیمی! درست شناختی! شیرزاد عزیز! خودم هستم. دمت گرم که هنوز فراموشمان نکردی! ولی خوب کمی با آن روزها فرق کردهام. روزگار باد دماغم را کم کرده. مدتهاست نه کتابی از صادق هدایت خواندهام نه مطهری و شریعتی. خیلی وقت است توی امتحانی که برگه داشته باشد شرکت نکردهام. ولی اگر شرکت کنم بعید است بعد از نمره دوازده برگهام را تحویل بدهم. راستش مدتهاست با کسی راجع به مسایلی مانند «واسطه ارتباط با خدا بودن معصومین» بحث نکردهام. عمار برزگر را یک بار در خیابان دیدم. با هم کمی حرف زدیم و شماره تلفن به هم دادیم. ولی شمارهاش را گم کردهام. راستش در زندگی چیزی که قابل گفتن باشد نشدهام. از این نظر خیلیها را نا امید کردم. اما راستش احساس خوشبختی میکنم. آن هم به کمک همسر مهربانی که بهترین موهبت زندگیام است. راستی از خودت چیزی نگفتی. در چه احوالی؟ ازدواج کردهای؟ فرزند داری؟ آن روزها در المپیاد فیزیک رتبه اول استان را کسب کردهبودی. زندگیعلمیات را ادامه دادهای یا سرگرم شغل و پیشهای هستی؟
ابوذر جان! یادداشتت مرا به روزهای خوش مدرسه برد. هر جا که هستی شاد و خرم باشی!
الان آقای تقی پور وزیر ارتباطات داشتند در شبکه ۱ صحبت میکردند. توضیحاتی در مورد اینترنت دادند که من آخرش نفهمیدم دارن جدی حرف میزنن یا شوخی میکنن ولی چیزی که متوجه شدم اینه که سرعت و کیفیت و هزینه اینترنت تو ایران خیلی عالیه.
آقای تقی پور بابت همه چیز ممنون