دردسر وبلاگ نویسی

اول این که عیدتان مبارک!
بعد هم این که خدا از سر تقصیرات این مسعود نگذره. یکی نیست بگه آخه پسر تو نونت کم بود، آبت کم بود، وبلاگ مدیران راه انداختنت چی بود. داشتیم  بی دردسر زندگیمونو می کردیم. حالا هی باید بیاییم راجع به چیزهایی که نمی دونیم مطلب بنویسیم بعد هم مواظب باشیم یه وقت حرف بی ربطی نزنیم یا اینکه غلط املایی نداشته باشیم که پشت سرمون نگن طرف 20 سال درس خونده آخرش هم خرس رو با «ص» می نویسه.یا اینکه چیزی نگیم که باعث ناراحتی دیگران بشه. مثل همین شوخی که خودش توی یادداشت اولش کرده.

البته از حق نگذریم وبلاگ نویسی خوبی های زیادی هم داره اول اینکه آدم با خیلی ها ارتباط پیدا می‌کنه. الان هر چی فکر می کنم باقی خوبی هاش به فکرم نمی‌رسه ولی حتما خوبی های دیگه ای هم داره که این همه آدم و وبلاگ نویس کرده.

از این به بعد به امید خدا در این وبلاگ در خدمت شماییم. بیشتر راجع به بلاگ‌اسکای و مسائلش صحبت می‌کنیم ولی خیلی خودمون رو به این موضوع محدود نمی‌کنیم. به هر حال از این شاخه به اون شاخه پریدن تو ماهیت وبلاگ نویسیه. شما هم اگر نظر یا پیشنهاد یا هر حرف دیگه ای دارید از شنیدنش خوشحال می‌شیم. نظر کسی رو هم ممیزی(سانسور) نمی‌کنیم. موافق یا مخالف. مگر اینکه خیلی از چارچوب ادب خارج شده باشه.

بعدهم اینکه خانوم ها حرف های مسعود رو زیاد جدی نگیرند. دلیل حرف هاش به قول خودش آنتی‌فمینیستی یا این جور چیزها نیست. بین خودمون باشه، بنده خدا بدجوری از خانومش حساب می بره. می‌ترسه خانومش از وبلاگ نویسی منعش کنه. البته خودش منکر این قضیه‌ست. ولی منابع آگاه این موضوع رو تایید می‌کنند. شما هم به روش نیارید. ممکنه خجالت بکشه.
با آرزوی تندرستی و شادکامی شما.