آخرش جا موندم

ساعت ۵:۴۵ صبح پنجشنبه رفتم و بلیط را گذاشتم روی میز، گفتم لطفا کارت پرواز. گفتند گیت بسته شده. من و حدود ۲۵ نفر دیگه همه از پرواز ساعت ۶ تهران-مشهد جا موندیم. نگاه کردم دیدم آقای فخری و هشت نفر دیگه‌ای که قرار بود با هم بریم، تو جمعیت جا مونده‌ها هستند. ۲۵ نفری رفتیم دفتر مدیریت فرودگاه شکایت کنیم که چرا گیت را زود بستن، آقای مدیر فرمودند که شانس شماست، همیشه هواپیما تاخیر داره این یکی قرار بود به موقع بره. که بعدش فهمیدیم چون آقای احمدی نژاد همون زمان به سمت مشهد پرواز داشت سریع هواپیماها را رد کردن تا باند خلوت باشه. نگاه کردم دیدم از آقای شیرازی خبری نیست بهش اس ام اس زدم و پرسیدم مشهدی؟ گفت آره و بعدش زنگ زد و گفت قراره هواپیمای ساعت ۱۰:۳۰ را هماهنگ کنند که با اون بیایید. آقای شیرازی پشت تلفن خیلی شنگول بود البته گفت بدون تو اصلا بهم خوش نمیگذره و گفت بدون تو غذا هم از گلوم پایین نمیره. حالا نمیدونم آخرش تو مشهد شام و نهار خورد یا گرسنه برگشت. چون هواپیمای بعدی هم کاملا پر بود و نشد بریم. فقط یک جای خالی داشت که قسمت آقای ده‌نمکی (کارگردان فیلم اخراجی‌ها) شد. البته ایشون اول قبول نمی‌کرد که بدون ما بره ولی بالاخره راضیش کردیم که بره و از طرف ما نایب‌الزیاره باشه. خانم پولاد زاده هم به خاطر مراسم پنجشنبه‌شون از این مسافرت انصراف داده بود. خلاصه که ساعت ۱۱ از هم خداحافظی کردیم و هر کس برگشت خونه خودش.

به نظرتون حس کسی که از یک هفته قبل به دلش صابون زده بود روز ولادت امام رضا مشهد باشه ولی جا مونده و الان توی خونش مشغول نوشتن این پست هست چطوریه؟

این مشهد به دعوت مدیران سایت طلبه بلاگ و به مناسبت مراسم افتتاحیه این سایت تازه تاسیس بود ولی متاسفانه قسمت نشد. همین جا از آقای احسان بخش و آقای محمدی که خیلی پی‌گیر این مراسم و برنامه مسافرت ما بودند سپاسگزاری میکنم و براشون آرزوی موفقیت روزافزون دارم. 

البته یه اس ام اس مسرت بخش روز تولد امام رضا بهم رسید. 

در قرعه کشی عتبات پذیرفته شدید. رجوع شود به atabat.haj.ir  

دعا کنید این دفعه از اتوبوس جا نمونم